Έγινα μπαμπάς! Και τώρα...;

Όσο κι αν αγαπούν τα παιδιά τους, όσο κι αν θέλουν να είναι «μπαμπάδες» και όχι «πατεράδες», όσο κι αν το νέο μέλος της οικογένειας ήρθε έπειτα από ώριμη σκέψη, συχνά το μυαλό τους γεμίζει από απογοήτευση και οργή, ειδικά όταν πρέπει να αλλάξουν συνήθειες και να προσφέρουν την πολύτιμη βοήθειά τους.

Ορισμένοι άνδρες αισθάνονται παραμελημένοι, όταν βλέπουν ότι όλη η ενέργεια και ο χρόνος της συντρόφου τους καταναλώνεται στο μωρό τους, ενώ έχει παρατηρηθεί πολλοί να καταφέρνουν να δεθούν με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, όταν πια μπορούν να συνεννοηθούν μαζί τους και να έχουν φυσική επαφή.

Αυτό, που πρέπει να κατανοήσουν, είναι ότι το μωρό εξαρτάται και από τους δύο γονείς και έχει τεράστιες ανάγκες, ειδικά τους πρώτους μήνες. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνούν ότι και η μητέρα πρέπει να δεχθεί βοήθεια, αλλά κυρίως αγάπη... Αγάπη, η οποία θα γεμίσει τις δικές της μπαταρίες, που αδειάζουν για το μωρό.

Οι άντρες, που αισθάνονται απογοήτευση και οργή, καλό θα ήταν να το συζητήσουν με τις συντρόφους τους. Εάν νιώθετε μοναξιά ή αδιαφορία από τότε, που γεννήθηκε το μωρό, πείτε το. Ενημερώστε την για αυτό, που υπάρχει στο μυαλό σας. Είναι φυσικό το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, της ενέργειας και της αγάπης να πηγαίνει προς το παιδί, αλλά είναι απαραίτητο για το ζευγάρι να μην «χαλάσει» η έως τότε σχέση τους.

Το καλύτερο θα ήταν να βρείτε τον τρόπο, από τον πρώτο κιόλας μήνα, μια φορά στο τόσο να βγαίνετε λίγο έξω οι δυο σας. Όχι, δεν θα παρατήσετε ούτε θα παραμελήσετε έτσι το μωρό σας. Μην το βλέπετε έτσι. Παρακαλέστε τους γονείς σας ή τα πεθερικά σας, κάποιον συγγενή ή κάποιον φίλο να μείνει με το παιδί κι εσείς νιώστε λιγάκι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!

 mother.gr