Τελικά, είναι αλήθεια. Δύο καρδιές χτυπάνε σαν μία όταν ένα ζευγάρι
είναι ερωτευμένο. Και συγχρονίζεται ακόμα και ο ρυθμός της αναπνοής τους
όταν κάθονται δίπλα-δίπλα - δίχως καν να χρειάζεται να κρατιούνται από
το χέρι.
Τίποτε απ’ όλα αυτά, όμως, δεν συμβαίνει σε όσους είναι ξένοι μεταξύ τους.
Την σχετική μελέτη πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις (UC Davis), οι οποίοι θέλησαν να καταγράψουν τις σωματικές επιδράσεις του έρωτα.
Έτσι ανακάλυψαν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτόν, από το να «χάνει» η καρδιά και στους δύο έναν παλμό, κάθε φορά που βλέπονται.
«Πολλές μελέτες έχουν δείξει πως όσοι βρίσκονται σε αγαπημένες ερωτικές σχέσεις μπορούν να συναισθανθούν τα συναισθήματα ο ένας του άλλου, αλλά διαπιστώνουμε ότι μοιράζονται κοινές εμπειρίες και σε σωματικό επίπεδο», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Εμίλιο Φερέρ, καθηγητής Ψυχολογίας στο UC Davis.
Ο δρ Φερέρ και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν μία σειρά πειραμάτων με 32 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, που ήταν συνδεδεμένα με μόνιτορ καρδιάς και αναπνοής.
Οι εθελοντές κλήθηκαν να καθίσουν σε απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους, σε ένα ήσυχο και ήρεμο δωμάτιο, δίχως να μιλούν ή να αγγίζονται, ενώ κάποια στιγμή τους ζητήθηκε να μιμηθούν εναλλάξ ο ένας τις κινήσεις του άλλου.
Τα στοιχεία από τα μόνιτορ έδειξαν ότι και οι δύο σύντροφοι παρουσίαζαν παρόμοια μοτίβα καρδιακού παλμού και αναπνοής, με τις γυναίκες να είναι αυτές που προσάρμοζαν περισσότερο τα δικά τους σε αυτά του άνδρα.
«Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι ο καρδιακός παλμός των γυναικών “συνδέεται” με αυτόν του συντρόφου της όταν εκείνη έχει ισχυρό δεσμό μαζί του – ίσως επειδή τον συναισθάνεται περισσότερο», εξήγησε ο ερευνητής Τζόναθαν Χελμ, διδακτορικός φοιτητής Ψυχολογίας στο UC Davis.
Στο επόμενο στάδιο της μελέτης, οι ερευνητές ανέμειξαν τα ζευγάρια μεταξύ τους και τους ζήτησαν να κάνουν ό,τι και κατά το πρώτο στάδιο. Αυτή τη φορά οι καρδιές τους δεν έδειξαν κανενός είδους συγχρονισμό, ούτε οι αναπνοές τους έμοιαζαν ιδιαίτερα.
Τα νέα ευρήματα ακολουθούν εκείνα μελέτης του Πανεπιστημίου Άαρχους, στη Δανία, που έδειξε πως όταν βλέπουμε έναν φίλο μας να περνάει από μία στρεσογόνο κατάσταση, συγχρονίζεται ο καρδιακός παλμός μας με τον δικό του.
Η μελέτη της Δανίας, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS», υποδηλώνει ότι οι κοινωνικοί δεσμοί είναι πολύ πιο ισχυροί απ’ ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν.
Η μελέτη του UC Davis δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Emotion», την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία.
Η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου προγραμματίζει τώρα περαιτέρω μελέτες, για να εξακριβώσει εάν ο συγχρονισμός των καρδιών μπορεί να παράσχει οφέλη στην υγεία.
Τίποτε απ’ όλα αυτά, όμως, δεν συμβαίνει σε όσους είναι ξένοι μεταξύ τους.
Την σχετική μελέτη πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις (UC Davis), οι οποίοι θέλησαν να καταγράψουν τις σωματικές επιδράσεις του έρωτα.
Έτσι ανακάλυψαν ότι υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτόν, από το να «χάνει» η καρδιά και στους δύο έναν παλμό, κάθε φορά που βλέπονται.
«Πολλές μελέτες έχουν δείξει πως όσοι βρίσκονται σε αγαπημένες ερωτικές σχέσεις μπορούν να συναισθανθούν τα συναισθήματα ο ένας του άλλου, αλλά διαπιστώνουμε ότι μοιράζονται κοινές εμπειρίες και σε σωματικό επίπεδο», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Εμίλιο Φερέρ, καθηγητής Ψυχολογίας στο UC Davis.
Ο δρ Φερέρ και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν μία σειρά πειραμάτων με 32 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, που ήταν συνδεδεμένα με μόνιτορ καρδιάς και αναπνοής.
Οι εθελοντές κλήθηκαν να καθίσουν σε απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους, σε ένα ήσυχο και ήρεμο δωμάτιο, δίχως να μιλούν ή να αγγίζονται, ενώ κάποια στιγμή τους ζητήθηκε να μιμηθούν εναλλάξ ο ένας τις κινήσεις του άλλου.
Τα στοιχεία από τα μόνιτορ έδειξαν ότι και οι δύο σύντροφοι παρουσίαζαν παρόμοια μοτίβα καρδιακού παλμού και αναπνοής, με τις γυναίκες να είναι αυτές που προσάρμοζαν περισσότερο τα δικά τους σε αυτά του άνδρα.
«Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι ο καρδιακός παλμός των γυναικών “συνδέεται” με αυτόν του συντρόφου της όταν εκείνη έχει ισχυρό δεσμό μαζί του – ίσως επειδή τον συναισθάνεται περισσότερο», εξήγησε ο ερευνητής Τζόναθαν Χελμ, διδακτορικός φοιτητής Ψυχολογίας στο UC Davis.
Στο επόμενο στάδιο της μελέτης, οι ερευνητές ανέμειξαν τα ζευγάρια μεταξύ τους και τους ζήτησαν να κάνουν ό,τι και κατά το πρώτο στάδιο. Αυτή τη φορά οι καρδιές τους δεν έδειξαν κανενός είδους συγχρονισμό, ούτε οι αναπνοές τους έμοιαζαν ιδιαίτερα.
Τα νέα ευρήματα ακολουθούν εκείνα μελέτης του Πανεπιστημίου Άαρχους, στη Δανία, που έδειξε πως όταν βλέπουμε έναν φίλο μας να περνάει από μία στρεσογόνο κατάσταση, συγχρονίζεται ο καρδιακός παλμός μας με τον δικό του.
Η μελέτη της Δανίας, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS», υποδηλώνει ότι οι κοινωνικοί δεσμοί είναι πολύ πιο ισχυροί απ’ ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν.
Η μελέτη του UC Davis δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Emotion», την οποία εκδίδει η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία.
Η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου προγραμματίζει τώρα περαιτέρω μελέτες, για να εξακριβώσει εάν ο συγχρονισμός των καρδιών μπορεί να παράσχει οφέλη στην υγεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.