«Πρέπει να ψωνίσω... Πρέπει να αποκτήσω αυτό ή εκείνο... Το χρειάζομαι...».
Συχνά υποτιμούμε τη σοβαρότητα αυτής της πάθησης που λέγεται «ωνιομανία» (αγοραμανία) χρησιμοποιώντας τον όρο αγοραθεραπεία (shopping therapy), o οποίος αναφέρεται στην ήπια και ίσως θα μπορούσαμε να πούμε φυσιολογική έκφραση του καταναλωτικού συνδρόμου.
Στην ωνιομανία που ως όρος έχει τη ρίζα του στο αρχαιοελληνικό ωνέομαι- ωνούμαι (=αγοράζω), η επιθυμία κατανάλωσης και απόκτησης υλικών αγαθών παύει να αποτελεί πηγή ευχαρίστησης, αλλά μετατρέπεται σε μια ακατανίκητη και αστείρευτη ανάγκη, η οποία πρέπει πάση θυσία να ικανοποιηθεί, μια εμμονή που καθηλώνει το άτομο, το οποίο υπόκειται σε βασανισμό εάν δεν μπορεί να ικανοποιήσει το πάθος του.
Ο εθισμός στις αγορές δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους εθισμούς, αφού το άτομο νιώθει εγκλωβισμένο στην ανάγκη του, υποχρεούται να την ικανοποιήσει, ενώ αυτή η ανάγκη ικανοποίησης αναγεννάται, είναι μόνιμη και συνήθως μεγεθύνεται αντί να είναι σταθερή ή να εξαλείφεται. Μια ανάγκη δηλαδή που γεννάται από μια βαθύτερη ανεκπλήρωτη επιθυμία και καταδικάζει το άτομο σε μάταιη επανάληψη.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως ο ωνιομανής είναι η σύγχρονη παραλλαγμένη μορφή του Τάνταλου και του Σίσυφου, οι οποίοι έχουν τιμωρηθεί να νιώθουν το ανεκπλήρωτο και το βαθύτερο κενό ολοένα και εντονότερο παρά τη συνεχή και αδιάκοπη πλήρωση των επιφανειακών επιθυμιών τους.
Η ωνιομανία αποτελεί σοβαρό σύμπτωμα εκδήλωσης υπαρξιακού προβλήματος και αντικατοπτρισμός της ευρύτερης κοινωνικής παθολογίας στο άτομο, το οποίο καταφεύγει σ΄ αυτήν για να εξομαλύνει δύσκολα προσωπικά ή μη προβλήματα και να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων.
Αποτελεί δηλαδή έναν ανορθόδοξο και αναποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης, κάλυψης ή και υπέρβασης βαθύτερων αισθημάτων μοναξιάς, θυμού, δυσφορίας, θλίψης, κατωτερότητας και ανεπάρκειας, η ύπαρξη των οποίων δημιουργεί και τροφοδοτεί την ακατάπαυστη καταναλωτική τάση, ενώ η ικανοποίησή της γεννά με τη σειρά της προσωρινά και βραχυπρόθεσμα συναισθήματα πλήρωσης, ικανοποίησης και ασφάλειαςτα υλικά αγαθά δεν πληγώνουν, ούτε προδίδουν.
Η κ. Ελεάνα Ελευθερίου είναι ειδικός ψυχικής υγείας Μ.Α., μέλος ΑΡΑ, ΙSSΜ, ΕSSΜ
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
Συχνά υποτιμούμε τη σοβαρότητα αυτής της πάθησης που λέγεται «ωνιομανία» (αγοραμανία) χρησιμοποιώντας τον όρο αγοραθεραπεία (shopping therapy), o οποίος αναφέρεται στην ήπια και ίσως θα μπορούσαμε να πούμε φυσιολογική έκφραση του καταναλωτικού συνδρόμου.
Στην ωνιομανία που ως όρος έχει τη ρίζα του στο αρχαιοελληνικό ωνέομαι- ωνούμαι (=αγοράζω), η επιθυμία κατανάλωσης και απόκτησης υλικών αγαθών παύει να αποτελεί πηγή ευχαρίστησης, αλλά μετατρέπεται σε μια ακατανίκητη και αστείρευτη ανάγκη, η οποία πρέπει πάση θυσία να ικανοποιηθεί, μια εμμονή που καθηλώνει το άτομο, το οποίο υπόκειται σε βασανισμό εάν δεν μπορεί να ικανοποιήσει το πάθος του.
Ο εθισμός στις αγορές δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους εθισμούς, αφού το άτομο νιώθει εγκλωβισμένο στην ανάγκη του, υποχρεούται να την ικανοποιήσει, ενώ αυτή η ανάγκη ικανοποίησης αναγεννάται, είναι μόνιμη και συνήθως μεγεθύνεται αντί να είναι σταθερή ή να εξαλείφεται. Μια ανάγκη δηλαδή που γεννάται από μια βαθύτερη ανεκπλήρωτη επιθυμία και καταδικάζει το άτομο σε μάταιη επανάληψη.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως ο ωνιομανής είναι η σύγχρονη παραλλαγμένη μορφή του Τάνταλου και του Σίσυφου, οι οποίοι έχουν τιμωρηθεί να νιώθουν το ανεκπλήρωτο και το βαθύτερο κενό ολοένα και εντονότερο παρά τη συνεχή και αδιάκοπη πλήρωση των επιφανειακών επιθυμιών τους.
Η ωνιομανία αποτελεί σοβαρό σύμπτωμα εκδήλωσης υπαρξιακού προβλήματος και αντικατοπτρισμός της ευρύτερης κοινωνικής παθολογίας στο άτομο, το οποίο καταφεύγει σ΄ αυτήν για να εξομαλύνει δύσκολα προσωπικά ή μη προβλήματα και να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανθρώπινων σχέσεων.
Αποτελεί δηλαδή έναν ανορθόδοξο και αναποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης, κάλυψης ή και υπέρβασης βαθύτερων αισθημάτων μοναξιάς, θυμού, δυσφορίας, θλίψης, κατωτερότητας και ανεπάρκειας, η ύπαρξη των οποίων δημιουργεί και τροφοδοτεί την ακατάπαυστη καταναλωτική τάση, ενώ η ικανοποίησή της γεννά με τη σειρά της προσωρινά και βραχυπρόθεσμα συναισθήματα πλήρωσης, ικανοποίησης και ασφάλειαςτα υλικά αγαθά δεν πληγώνουν, ούτε προδίδουν.
Η κ. Ελεάνα Ελευθερίου είναι ειδικός ψυχικής υγείας Μ.Α., μέλος ΑΡΑ, ΙSSΜ, ΕSSΜ
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.