Τα φάρμακα στην τρίτη ηλικία

H τρίτη ηλικία δεν είναι το γήρας (γηρατειά), όμως η τρίτη ηλικία περιλαμβάνει το γήρας. Το γήρας ταυτίζεται με τις αδυναμίες που παρουσιάζει η εγκεφαλική και η μυϊκή λειτουργία του ανθρώπου, που τον οδηγεί εν τέλει σε αδυναμία αυτοεξυπηρέτησής του.

Η τρίτη ηλικία αρχίζει πρακτικά μετά την ηλικία των 65, ενώ το γήρας εκφράζεται από τη βιολογική και όχι την ημερολογιακή ηλικία του κάθε ανθρώπου. Ομως, αναμφισβήτητα, με την πάροδο του χρόνου οι βιολογικές λειτουργίες κάθε ανθρώπου αρχίζουν να περιορίζονται, σε σημείο που γίνονται ορατές στο δέρμα (ρυτίδες), στα δόντια, στα μάτια κ.λπ.


Ο περιορισμός λοιπόν αυτός των βιολογικών λειτουργιών έχει επιπτώσεις ακόμα και στα φάρμακα που χρησιμοποιεί ο κάθε άνθρωπος για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πάθησή του.

Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που τώρα δημοσιεύεται στο επίσημο περιοδικό της Βρετανικής Ιατρικής Εταιρείας, το γνωστό «British Medical Journal», ασχολείται με το θέμα της χορήγησης φαρμάκων. Η μελέτη αυτή προέρχεται από ερευνητές των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Μπέρμιγχαμ και αφορά τη χορήγηση φαρμάκων σε 37.000 ασθενείς. Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα.

Παρατηρήθηκε αύξηση στην κατανάλωση των φαρμάκων προοδευτικά σε ηλικίες άνω των 40 ετών και ελάττωση μετά την ηλικία των 75 ετών. Ειδικότερα παρατηρήθηκε ελάττωση στην κατανάλωση στατινών, που είναι ειδικά φάρμακα για την καταπολέμηση κυρίως της υψηλής χοληστερίνης καθώς και στην κατανάλωση αντιυπερτασικών φαρμάκων μετά την ηλικία των 80. Οι ερευνητές επισημαίνουν τους κινδύνους που μπορούν να υπάρξουν από τη συμπεριφορά αυτή γιατρών και ασθενών.

Σήμερα είναι πια αποδεκτό από όλους ότι οι χρόνιες παθήσεις που πρωτοεμφανίζονται στην τρίτη ηλικία είναι καλοηθέστερες, δηλαδή εξελίσσονται πιο αργά από τις ίδιες παθήσεις που εμφανίζονται σε μικρότερες ηλικίες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπέρταση (πίεση) που εμφανίζεται για πρώτη φορά μετά τα 65. Ρυθμίζεται ευκολότερα με ηπιότερα φάρμακα και προκαλεί μικρότερη καταστροφή στις αρτηρίες. Γενικότερα, θα πρέπει να λεχθεί ότι στους ηλικιωμένους τα φάρμακα απορροφούνται πιο δύσκολα στο έντερο, γι’ αυτό θα πρέπει να ελέγχεται η δραστικότητα του κάθε φαρμάκου για κάθε άρρωστο χωριστά.

Αντίθετα, εάν τα φάρμακα δοθούν στις ίδιες δόσεις που δίνονται σε μικρότερες ηλικίες, οι παρενέργειες που παρατηρούνται στους ηλικιωμένους από τη χορήγηση του ίδιου του φαρμάκου είναι σοβαρότερες.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από τη χορήγηση αντιυπερτασικών ή διουρητικών φαρμάκων. Ο άρρωστος παρουσιάζει πιο εύκολη αφυδάτωση, πτώση της πίεσης ακόμα και λιποθυμικά επεισόδια. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μέρες με υψηλές θερμοκρασίες και συνθήκες καύσωνα.
Μια άλλη αιτία των παρενεργειών των φαρμάκων στους ασθενείς της τρίτης ηλικίας είναι πολλές φορές η δυσλειτουργία των νεφρών, από όπου αποβάλλονται τα φάρμακα διά των ούρων. Οταν οι νεφροί δεν λειτουργούν φυσιολογικά, τότε τα φάρμακα δεν αποβάλλονται όπως θα έπρεπε και κυκλοφορούν στο αίμα σε υψηλές δόσεις προκαλώντας ευκολότερα παρενέργειες.
Ομως, ανεξάρτητα από όλους αυτούς του λόγους, η μελέτη από τα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Μπέρμιγχαμ υποστηρίζει ότι θα πρέπει να προσαρμόζονται οι δόσεις και όχι να διακόπτουμε τα φάρμακα στην τρίτη ηλικία.


Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία