Για περισσότερες πληροφορίες ή παραγγελίες παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου στο email thanasis.zois@gmail.com

8 Ιανουαρίου 2013

Πόνοι γένους... αρσενικού

Oι άνδρες, μολονότι θεωρούνται το «ισχυρό φύλο», φαίνεται ότι είναι ευάλωτοι σε ζητήματα υγείας - συχνά γιατί αμελούν τις εξετάσεις τους, έχουν επιβλαβείς συνήθειες, λιγότερο δυνατή κράση...

Υπάρχουν άλλωστε κάποιες ασθένειες οι οποίες απασχολούν συχνότερα ή και μόνο άνδρες, όπως τα καρδιαγγειακά και τα γαστρεντερολογικά προβλήματα ή τα ουρολογικά-ανδρολογικά, που είναι σαφώς γένους αρσενικού. Τι θα λέγατε, όμως, αν μαθαίνατε ότι υπάρχουν και πόνοι που απασχολούν κυρίως ή μόνο άνδρες;

Και μάλιστα οι πόνοι αυτοί δεν είναι μόνο όσοι αφορούν τον προστάτη ή τα ανδρικά γεννητικά όργανα, όπως θα φανταζόμασταν, αλλά και άλλοι, όπως ο πονοκέφαλος ή ο πόνος στο στήθος.




Μην τον καταπολεμάτε μόνοι σας

Πρόκειται για την αθροιστική κεφαλαλγία, ένα σπάνιο τύπο πονοκεφάλου (2-5 περιπτώσεις ανά 10.000 κατοίκους), που ταλαιπωρεί κατά κανόνα τους άνδρες, σε πενταπλάσια συχνότητα από ό,τι τις γυναίκες.


Συνήθως πρόκειται για πρωτοπαθή πονοκέφαλο, δηλαδή δεν οφείλεται σε κάποια άλλη αιτία (π.χ. κάποιο πρόβλημα στα μάτια).


O ασθενής παραπονιέται για έναν οξύτατο πόνο που εστιάζεται στο ένα από τα δύο μάτια (με εμφανή συνοδά συμπτώματα, καθώς το μάτι δακρύζει, πέφτει το βλέφαρο κλπ.), κρατάει από μισή έως δύο ώρες και μπορεί να φτάσει να προκαλεί ακόμα και 7 κρίσεις την ημέρα. Το εντυπωσιακό είναι ότι η αθροιστική κεφαλαλγία μπορεί να ταλαιπωρεί έναν άνθρωπο για μια περίοδο 2 ή 3 μηνών, 2-3 φορές τη μέρα, μετά να μην εμφανιστεί για 1-2 χρόνια και στη συνέχεια να επανακάμψει για άλλη μία τέτοια περίοδο. Σημαντικό ρόλο για να προκληθεί αυτός ο πονοκέφαλος παίζει το κάπνισμα και το ποτό.


O πάσχων είναι σημαντικό να μην τον αντιμετωπίσει μόνος του, γιατί κινδυνεύει να πάθει τελικά πονοκεφάλους από την κατάχρηση των φαρμάκων. Θα πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό (παθολόγο, νευρολόγο) ή αλλιώς σε ένα κέντρο κεφαλαλγίας (υπάρχουν σε μεγάλα νοσοκομεία της χώρας μας). O γιατρός, παίρνοντας το ιστορικό του και υποβάλλοντάς τον σε μια καλή κλινική εξέταση, θα προσπαθήσει να αποκλείσει κάθε πιθανότητα δευτεροπαθούς πονοκεφάλου. Αν έχει αμφιβολίες, μπορεί να ζητήσει να γίνουν και κάποιες πιο ειδικές εξετάσεις (π.χ. μαγνητική, εξετάσεις αίματος κ.ά.). Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία έχει τρία μέρη: Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των κρίσεων (του πόνου δηλαδή), ενώ το δεύτερο μέρος, στην περίπτωση που οι κρίσεις είναι συχνές, αποτελείται από προφυλακτική αγωγή. Το τρίτο μέρος της θεραπείας έχει να κάνει με μη φαρμακευτικές μεθόδους, ψυχοθεραπεία, τεχνικές χαλάρωσης, γιόγκα, εναλλακτικές θεραπείες, όπως είναι ο βελονισμός, η ομοιοπαθητική κ.ά., καθώς όλα αυτά βοηθούν στην καλύτερη ισορροπία του οργανισμού.


Όλους τους άνδρες, αλλά συνήθως τους πολύ αρρενωπούς, ψηλούς, γεροδεμένους, μελαχρινούς, οι οποίοι όμως έχουν ιδιαίτερο συναισθηματισμό, που μοιάζει με αυτόν ενός παιδιού. Γι’ αυτό και στο παρελθόν οι ειδικοί ονόμαζαν αυτό τον πονοκέφαλο «σύνδρομο λιονταριού-ποντικιού».


O πόνος στο στήθος αφορά κυρίως άνδρες μέσης ηλικίας και δεν πρέπει ποτέ να μένει χωρίς διερεύνηση...


Μπορεί να πρόκειται για στηθάγχη, για έμφραγμα και σε σπανιότερες περιπτώσεις για ανεύρυσμα αορτής που αν διαρραγεί, κινδυνεύει η ζωή του ασθενούς.


O πόνος μπορεί να είναι μικρής διάρκειας (5-10 λεπτά) και να παρουσιάζεται καθημερινά, δηλαδή όταν κάποιος ανεβαίνει σκάλες, κουβαλάει τα ψώνια ή ακόμα και όταν περπατά. Ανάλογα με τη σοβαρότητά του, ο πόνος μπορεί να υποχωρεί όταν ο άνδρας ξεκουράζεται ή και όχι (τότε χρήζει άμεσης ιατρικής διερεύνησης, γιατί μπορεί να υποδηλώνει έμφραγμα). Όταν είναι πολύ έντονος, μπορεί να εντοπίζεται μεν στο στήθος, αλλά να αντανακλά επίσης στους ώμους, στο λαιμό και στο σαγόνι και να επεκτείνεται στο χέρι και στην πλάτη. Παράλληλα, μπορεί να συνυπάρχει δύσπνοια και εφίδρωση.


Ειδικά αν ο πόνος επιμένει, θα πρέπει ο ασθενής να πάει αμέσως σε νοσοκομείο. Εκεί θα υποβληθεί σε καρδιογράφημα και ειδικές εξετάσεις αίματος για να διερευνηθεί αν έχουν ανέβει οι τιμές του ενζύμου τροπονίνη, που υποδηλώνουν έμφραγμα. Επίσης, θα πρέπει να γίνει υπέρηχος καρδιάς ή και αορτής (για να διερευνηθεί δυσλειτουργία κάποιου τμήματός της ή η ύπαρξη ανευρύσματος). Αν υπάρχει έμφραγμα ή στηθάγχη που δεν υποχωρεί με φάρμακα, θα πρέπει να γίνει στεφανιογραφία και αγγειοπλαστική ή τουλάχιστον θρομβόλυση. Αν υπάρχει ανεύρυσμα, θα πρέπει να γίνει επείγουσα εγχείρηση.


Κυρίως άνδρες άνω των 50 ετών, που καπνίζουν, έχουν περιττά κιλά, αυξημένη χοληστερίνη, υπέρταση ή σάκχαρο και οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου.



Το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για ορχίτιδα, μια οξεία φλεγμονή του όρχεως, η οποία στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά μόνο τον έναν όρχι, και για την οποία ευθύνεται κάποιο μικρόβιο (που φτάνει εκεί συνήθως μέσω της σεξουαλικής επαφής ή σπανιότερα από μολυσμένα ούρα). Η φλεγμονή μπορεί να αφορά εκτός από τον όρχι και την επιδιδυμίδα -ή μόνο αυτή-, το σωληνάκι δηλαδή από το οποίο περνάνε τα σπερματοζωάρια από τον όρχι για να φτάσουν στον προστάτη. Μπορεί, ακόμη, να πρόκειται για συστροφή του όρχεως ή για καρκίνο, ο οποίος ευτυχώς είναι σπάνιος και κατά κανόνα αντιμετωπίζεται εύκολα. Άλλες αιτίες που μπορεί να προκαλούν πόνο στην περιοχή είναι: Η υδροκήλη, σπάνια η κιρσοκήλη, κάποιος τραυματισμός κ.ά.


Εκτός από πόνο, στην περίπτωση της φλεγμονής και της συστροφής του όρχεως, μπορεί να συνυπάρχει ερυθρότητα στην πάσχουσα περιοχή, διόγκωση του όρχεως, ίσως και πυρετός.


Κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη σε έναν ειδικό γιατί μπορεί να πρόκειται για καρκίνο του όρχεως (παρουσιάζει σκληρή διόγκωση) που ενδέχεται να προκαλεί πόνο στην περιοχή. Επίσης, ο γιατρός είναι πιθανό να ζητήσει και ένα υπερηχογράφημα όσχεου, ώστε να επιβεβαιώσει τη φλεγμονή και να αποκλείσει την πιθανότητα ύπαρξης μίας συστροφής του όρχεως, που παρουσιάζει παρόμοια συμπτώματα και είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση. Γι’ αυτό ο ασθενής δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, ακόμα και αν έχει ταλαιπωρηθεί ξανά από ορχίτιδα, να αμελεί την επίσκεψη στο γιατρό, ο οποίος θα επιβεβαιώσει για τι πρόκειται.


Η ορχίτιδα μπορεί να αφορά άνδρες κάθε ηλικίας, ενώ η συστροφή του όρχεως, αλλά και ο σπανιότερος καρκίνος του όρχεως αφορούν άνδρες κυρίως νέας ηλικίας, από την εφηβική ηλικία μέχρι τα 30-35 χρόνια τους.



Μπορεί να πρόκειται για μια οξεία φλεγμονή (οφείλεται στην ύπαρξη κάποιου μικροβίου) του προστάτη ή και της ουρήθρας (οξεία προστατίτιδα, ουρηθροπροστατίτιδα). Υπάρχει, όμως, και το ενδεχόμενο της χρόνιας προστατίτιδας, που ταλαιπωρεί συχνότερα τους άνδρες. Κάποιες φορές οφείλεται και αυτή σε μικρόβιο (χρόνια μικροβιακή προστατίτιδα), αλλά είναι συνηθισμένο να παρουσιάζονται τα συμπτώματά της, χωρίς όμως στις σχετικές εξετάσεις να απομονώνεται μικρόβιο. Τότε πρόκειται για αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν μη μικροβιακή προστατίτιδα, προστατοδυνία ή σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους.


Η οξεία προστατίτιδα:
Έχει έντονα συμπτώματα (όταν πάσχει και η ουρήθρα, μπορεί να πρόκειται για ουρηθροπροστατίτιδα). Αυτά είναι: Συχνουρία, δυσκολία στην ούρηση, που μπορεί να φτάσει μέχρι και την πλήρη αδυναμία ούρησης, αίσθημα τσουξίματος και καψίματος κατά την ούρηση, υψηλός πυρετός (μέχρι και 39) που συνοδεύεται συχνά από ρίγος.
Η χρόνια προστατιτιδα: Τα συμπτώματα μοιάζουν με αυτά της οξείας, αλλά δεν είναι τόσο έντονα, ούτε παρουσιάζονται ξαφνικά, αντίθετα ταλαιπωρούν χρόνια τους ασθενείς και έχουν υφέσεις και εξάρσεις. Αυτά είναι: Δυσκολία κατά την ούρηση, τσούξιμο και κάψιμο κατά την ούρηση, πόνος στο περίνεο και στους όρχεις, διάχυτη ενόχληση και πόνος στην περιοχή της κοιλιάς.


Η οξεία προστατίτιδα χρειάζεται τη χορήγηση της κατάλληλης αντιβίωσης. Η θεραπεία της χρόνιας προστατίτιδας δεν αποτελεί τόσο εύκολη υπόθεση. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει πάντα κάποιο μικρόβιο που να ευθύνεται για την πάθηση αυτή. Αν βρεθεί -μετά από ειδικές εξετάσεις- κάποιο μικρόβιο, τότε η χορήγηση της αντιβίωσης, που θα επιλέξει ο θεράπων γιατρός, θα μπορέσει να λύσει το πρόβλημα. Όταν όμως δεν απομονώνεται κάποιο μικρόβιο -όπως συμβαίνει συχνά, παρά το γεγονός πως τα συμπτώματα χρονίζουν-, τότε η επιλογή της θεραπείας αποτελεί πρόβλημα. O γιατρός συνήθως χορηγεί αγωγή εμπειρικά, η οποία περιλαμβάνει διάφορα φάρμακα που έχουν βρεθεί να βοηθούν. Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, οι γιατροί συστήνουν σε αυτούς τους ασθενείς να καταναλώνουν πολλά υγρά, ώστε να επισκέπτονται συχνά την τουαλέτα, καθώς και να αποφεύγουν τα καρυκεύματα στη διατροφή τους.


Oι φλεγμονές του προστάτη συμβαίνουν συνήθως σε άνδρες που διανύουν την τρίτη, τέταρτη ή πέμπτη δεκαετία της ζωής τους. Oι γιατροί επίσης παρατηρούν πως αυτές οι φλεγμονές ταλαιπωρούν περισσότερο άνδρες που κάνουν καθιστική ζωή και αυτούς που προτιμούν τα καρυκεύματα στη διατροφή τους.


vita.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.